Capitulo Secunde.

Capitulo Secunde. Anniversario.

    Le nocte quasi se habeva installate super illos. Le stellas, como parve diamantes celeste, brillava in le obscuritate del firmamento al est. Ancora le sol on poteva distinguer detra le claritate de su lecto orangiastre de nubes in le horizonte.

    Le nigre columna de fumo super Magne Logo remaneva inclinate in direction al sol. Il habeva passate un hora post le explosion e le prime barcas arrivava a Magne Quai. Eosinis, Atris, Flavis e Lutus, plen de pavor, curreva a adjutar.

    —Que ha passate, patre? —Flavis, mentre que prendeva le corda del barca e lo attachava al quai, demandava a su patre Rodhus, qui veniva in le prime barca. Il habeva personas plorante de indignation, dolor, con feritas e sanguine.

    —Gratias, filia. Illo ha essite horribile. Un grande nave submarin ha collisionate con le porto e ha causate un grande incendio, multe edificios ha collabite, io crede que tote nos es vive ma multos ha grave feritas —Rhodus diceva mentre que adjutava a abassar un ferito del barca, quando ille terminava, donava un forte imbracio a su filia.

    —Ubi es mamma? —Eosinis demandava con su oculos lacrimose.

    —Filia, tu madre es vulnerate, illa es aqui —e ille signalava un corpore que con multe effortios tentava non planger se de su dolor. Eosinis se approximava e toccava le capita de su matre, plorante.

    —Cirris, mamma, como tu es? Oh, Deo!, tu ha multe vulneres.

    —Filia, non te inquieta per me, io es ben, con un poco de dolor, ma multo ben ora que io te vide.

    Multe altere naves plen de feritos arrivava al porto e al plagia. Lutus e le non-vulneratos apportava toto lo que illos poteva de lor casa, super toto drappos e herbas medicinal.

    —Isto es le ultime nave que habeva in le insula, tote nos es hic —alcuno diceva.

    —Esque alcuno sape si in le submarino il habeva personas? —Atris demandava non potente creder que necuno se interessava per isto.

    —Io non lo sape, le explosion esseva multo violente e io crede que si in le submarino il habeva personas, tote illos nunc es morte; —Rodhus, comenciava a esser famelic e fatigate e illo on poteva distinguer in su voce.

    In medio de tote aquelle chaos, sin que necuno la videva, Atris prendeva un barca e partiva verso le insula de Magne Logo. Le aere frigido la adjutava a navegar plus rapide. Durante le hora que on durava le percurso, illa esseva plus e plus nervose a causa de toto aquelle disastre occurite le die de su anniversario: le disapparitiones de su fratre Xantus e del sphera blanc, le explosion e le feritos.

    Le insula de Magne Logo esseva multo plus grande que Magne Quai, multo roccose e con plure montanias in le interior e precipitios in le costa. Per iste ration, on habeva construite le grande porto in le latere nord, ubi le terreno esseva plus basse e in direction al insula vicin.

    Atris videva in le frigide nocte como le luna comenciava, parve e blanc, a brillar in le horizonte, anque videva le porto ardente e un parte del submarino clavate in medio de illo, e tamben le incendios que continuava plus ultra le citate. I

    Ila lassava le barca fixate inter le roccas e camminava verso le porto con le fumose nave submarin . Le imagine del citate, le plus populose que illa habeva vidite, ora deserte e con tote aquelle fumo, la horripilava.

    Illa toccava le copertura lateral del submarino, ancora calide, e scalava usque le ponte. Il habeva un trappa que illa facilemente opeririva e per lo qual entrava al interior del nave. Le curridores esseva plen de vapor. In le laterales il habeva messages scribite in un lingua que illa non cognosceva.

    —Esque il ha alcuno aqui?; —su voce tremulava insecur, e repiteva— esque il ha alcuno aqui?

    Illa sequeva lo que pareva le curridor principal, facente le mesme demanda. Le vapor que sortiva de tote partes dansava como phantasmas amorfe in le aere calide del interior del submarino. Le calor esseva tanto intense que illa se deteneva e decideva sortir e reentrar al nave quando le calor descendeva. Ma illa ascoltava un ruito desde le fundo del curridor e un sono estranie, como de passos mechanic que se adressava verso illa.

    —Esque...? —illa tentava demandar, su corde se moveva veloce in su pectore. Le passos vadeva plus e plus rapide.

    —I-den-ti-fi-ca te —diceva un voce artificial ultra le vapor—, i-den-ti-fi-ca te.

lla pareva petrificate e non respondeva. Trans le fumo on disparava un arma. Atris comenciava a currer verso le exito e sortiva del submarino claudente le trappa novemente, fatigate, se abassava del nave e curreva verso le barca multo velocemente.

    Desde le porto illa poteva ascoltar como lo que la persequeva tentava a operir le trappa. Quando illa arrivava al litore roccose, le barca con le qual illa habeva venite jam non esseva illac.

***