Capitulo Secunde.

Capitulo Secunde. Anniversario.

    Le nocte quasi se habeva installate super illos. Le stellas, como parve diamantes celeste, brillava in le obscuritate del firmamento al est. Ancora le sol on poteva distinguer detra le claritate de su lecto orangiastre de nubes in le horizonte.

    Le nigre columna de fumo super Magne Logo remaneva inclinate in direction al sol. Il habeva passate un hora post le explosion e le prime barcas arrivava a Magne Quai. Eosinis, Atris, Flavis e Lutus, plen de pavor, curreva a adjutar.

    —Que ha passate, patre? —Flavis, mentre que prendeva le corda del barca e lo attachava al quai, demandava a su patre Rodhus, qui veniva in le prime barca. Il habeva personas plorante de indignation, dolor, con feritas e sanguine.

    —Gratias, filia. Illo ha essite horribile. Un grande nave submarin ha collisionate con le porto e ha causate un grande incendio, multe edificios ha collabite, io crede que tote nos es vive ma multos ha grave feritas —Rhodus diceva mentre que adjutava a abassar un ferito del barca, quando ille terminava, donava un forte imbracio a su filia.

    —Ubi es mamma? —Eosinis demandava con su oculos lacrimose.

    —Filia, tu madre es vulnerate, illa es aqui —e ille signalava un corpore que con multe effortios tentava non planger se de su dolor. Eosinis se approximava e toccava le capita de su matre, plorante.

    —Cirris, mamma, como tu es? Oh, Deo!, tu ha multe vulneres.

    —Filia, non te inquieta per me, io es ben, con un poco de dolor, ma multo ben ora que io te vide.

    Multe altere naves plen de feritos arrivava al porto e al plagia. Lutus e le non-vulneratos apportava toto lo que illos poteva de lor casa, super toto drappos e herbas medicinal.

    —Isto es le ultime nave que habeva in le insula, tote nos es hic —alcuno diceva.

    —Esque alcuno sape si in le submarino il habeva personas? —Atris demandava non potente creder que necuno se interessava per isto.

    —Io non lo sape, le explosion esseva multo violente e io crede que si in le submarino il habeva personas, tote illos nunc es morte; —Rodhus, comenciava a esser famelic e fatigate e illo on poteva distinguer in su voce.

    In medio de tote aquelle chaos, sin que necuno la videva, Atris prendeva un barca e partiva verso le insula de Magne Logo. Le aere frigido la adjutava a navegar plus rapide. Durante le hora que on durava le percurso, illa esseva plus e plus nervose a causa de toto aquelle disastre occurite le die de su anniversario: le disapparitiones de su fratre Xantus e del sphera blanc, le explosion e le feritos.

    Le insula de Magne Logo esseva multo plus grande que Magne Quai, multo roccose e con plure montanias in le interior e precipitios in le costa. Per iste ration, on habeva construite le grande porto in le latere nord, ubi le terreno esseva plus basse e in direction al insula vicin.

    Atris videva in le frigide nocte como le luna comenciava, parve e blanc, a brillar in le horizonte, anque videva le porto ardente e un parte del submarino clavate in medio de illo, e tamben le incendios que continuava plus ultra le citate. I

    Ila lassava le barca fixate inter le roccas e camminava verso le porto con le fumose nave submarin . Le imagine del citate, le plus populose que illa habeva vidite, ora deserte e con tote aquelle fumo, la horripilava.

    Illa toccava le copertura lateral del submarino, ancora calide, e scalava usque le ponte. Il habeva un trappa que illa facilemente opeririva e per lo qual entrava al interior del nave. Le curridores esseva plen de vapor. In le laterales il habeva messages scribite in un lingua que illa non cognosceva.

    —Esque il ha alcuno aqui?; —su voce tremulava insecur, e repiteva— esque il ha alcuno aqui?

    Illa sequeva lo que pareva le curridor principal, facente le mesme demanda. Le vapor que sortiva de tote partes dansava como phantasmas amorfe in le aere calide del interior del submarino. Le calor esseva tanto intense que illa se deteneva e decideva sortir e reentrar al nave quando le calor descendeva. Ma illa ascoltava un ruito desde le fundo del curridor e un sono estranie, como de passos mechanic que se adressava verso illa.

    —Esque...? —illa tentava demandar, su corde se moveva veloce in su pectore. Le passos vadeva plus e plus rapide.

    —I-den-ti-fi-ca te —diceva un voce artificial ultra le vapor—, i-den-ti-fi-ca te.

lla pareva petrificate e non respondeva. Trans le fumo on disparava un arma. Atris comenciava a currer verso le exito e sortiva del submarino claudente le trappa novemente, fatigate, se abassava del nave e curreva verso le barca multo velocemente.

    Desde le porto illa poteva ascoltar como lo que la persequeva tentava a operir le trappa. Quando illa arrivava al litore roccose, le barca con le qual illa habeva venite jam non esseva illac.

***

Capitulo Prime.

Capitulo Prime. Le vigilia del Anno-Matrice.

    Le radios del sol se reflecteva super le ondas del mar, que placidemente caressava con su digitos de spuma le parve roccas e arena del plagia. Le gruppo de piscatores partiva del insula Magne Quai in parve naves de ligno, e Atris, le filia de Lutus, uno del piscatores, conjunctemente con altere feminas, les desirava bon fortuna pro le jornata de pisca. Cammino a casa, illa sempre optava a sequer le linea del costa oriental e molliar su pedes con le aqua fresc, cantante belle melodias que illa mesme creava.

    Le plagia del oriente se extendeva inter le jungla e le oceano, como un sentiero argentee. Nemo esseva circa de aquelle zona perque le habitantes del insula se preparava pro le celebration del Anno-Matrice, le grande festa que haberea loco in Magne Logo, le insula vicin, situate a trenta-septe kilometros al sud de Magne Quai, e jam quasi tote le personas se habeva vadite illac, solmente le piscatores e lor familias restarea ibi usque le vespere.

    Canceres cruciava le plagia tentante fugir del albatros que beccava inter le spuma cercante los. Il habeva papiliones, muscas e mosquitos surcante le aere calide e humide del matino. Ultra le exuberantia del jungla on poteva ascoltar cantos de aves silvestre. In le celo, nubes jocose dansava con le vetere sol aurate. Atris surrideva felice de esser in un loco pacific como aquello, distante del terribile historias que ancian guerreros contava super le Battalias-Matrice, le guerra inter le continentes.

    Atris esseva le unic persona in le insulas que habeva le pelle obscur. Le totalitate del population, con exception de illa, habeva le pelle rosastre o jalnastre, per isto su companiones de Academia credeva que illa esseva adoptate per Lutus, quando ille luctava in le guerra. Ma grande numero del habitantes del insula videva Atris nascer basso le pharo del quai, justemente vinti annos antea, le mesme nocte que Flavis, su matre, arrivava prengnante e con multe feritas in su corpore. Desde aquelle die, on celebrava le Anno-Matrice, e Atris, su anniversario. Secretemente, le habitantes le plus ancian del insula, la habeva como un symbolo del Antique Continente Matrice, lor terra perdite in le guerra.

    Poc minutas passava quando alco arrivava al costa impulsate per le undas del mar. Atris lo videva brillar in le distantia e curreva, intrigate e nervose, verso illo. Un sphera blanc del dimensiones de un coco. Illa lo tocava con le branca de un arbore, nervose, e post vider que illo non esseva periculose, lo prendeva con su manos. Pro le grandor que illo habeva, esseva multo pesate e, como si illo esseva un grande fructo, illa lo agitava e lo poneva super su aure. “Io ha discoperite un cosa incognite, illo pare un fructo ma non lo es, io non debe dicer lo a nemo fin que io constata que cosa es isto exactemente, io lo abscondera in un loco secrete inter le spissor del jungla”, illa se diceva in voce basse. E assi faceva, in le trunco de un arbore morte, illa lo pendeva con folios e brancas e continuava su cammino a casa.

    Le village de Magne Quai esseva in le extremo sud del exigue insula homonyme. Le palatio del Academia se erigeva in petra nigre in le placia central, proxime al quai, del qual sortiva un grande numero de barcas. Le turre blanc del pharo remaneva fumose post esser extiguite le foco del nocte anterior. Alcun pueros curreva, varie piscatores camminava per le stratas con cassas plen de pisces, agricultores vadeva cargante vegetales e altere nutrimentos, e le majoritate de botecheros e lor familias attendeva in le placia central le momento de partita de lor naves.

    Le casa de Atris esseva in medio del village. Illa poteva olfacer a multe metros de distantia le perfumes que su matre faceva in su laboratorio. Quando illa entrava per le porta, se incontrava con Eosinis, su melior amica, que parlava con su matre in le camera a mangiar.

    —Io te felicita, Eosinis, isto essera un bon notitia pro le celebration del Anno-Matrice —diceva Flavis, donante a Eosinis un imbracio.

    —Qual notitia es tanto bon? —Atris questionava disconcertate.

    —Bon die, principessa. Ah!, congratulationes, Atris!, hodie es tu anniversario— Eosinis diceva con un ample surriso.

    —Illo non es hodie, essera deman, —le femina diceva—, o melio dicite, illo comencia iste nocte.

    —De accordo. Atris, le prestessa me ha dicite que io habera un filio le anno proxime.

    —Un filio?! —Illa la reguardava totalmente perplexe—. Ma si tu non ha... cognoscite... viro. Le prestessa es errate securmente.

    —Io non lo vide assi, le tempore parlara. Ben, amicas, quando partira nos a Magne Logo? Io spera cognoscer le patre de mi filio iste nocte; —Illa rideva.

    —Ehm, nos vadera quando le piscatores arriva —Flavis respondeva—. Per certo, ubi es Xantus? Io non lo vide desde iste matino e non vole que nos nos retarda in nostre partita. Ille debe esser in le quai. Per favor, esque vos poterea appelar le??

    Xantus esseva le fratre de Atris, tres annos minor que illa. Ille habeva le pelle jalne, como su parentela, corpore athletic e character adventurer, necuno in le insolas diceva que illos es seva fratre e soror. Xantus establiva, in un momento de inspiration, le Ordine de Pioneros in le Academia, pro le personas que vaderea foras del insulas in un futuro non multo lontan. Iste initiativa, polemic in su initio, non esseva consentite per le Concilio de Ancianos, ja que le periculo in le exterior esseva majuscule, e per isto ille esseva considerate como un juveno rebelle e indisciplinari.

    Le duo amicas arrivava al casa post haber sercate Xantus per le village ma sin notitias de ille. Le vespere arrivava e Xantus non appareva. Lutus, que portaba un cassa plen de pisces, entrava per le porta sperante vider los preparate pro partir, ma Xantus non esseva e ille comenciava impatientar se.

    —Nos le ha cercate, ma ille non appare. Ille pote esser in Magne Logo —Atris diceva tristemente—, ma io non pote explicar me per qual ration ille non lo diceva.

    Totos sortiva del casa e videva como le ultime barcas partiva del quai, e decideva cerca al juveno de novo. Si illos non le trovava, partirea ante que le sol se poneva. Cata uno vaderea per un cammino differente e in le lapso de un hora, se reunirea in le quai pro partir con o sin ille.

    Flavis e Lutus vadeva per stratas central del village, e depost, ultra le jungla; Eosinis, per le sentiero de poniente; e Atris recurrerea su cammino favorite, critante le nomine de su fratre.

    Quando illa arrivava presso ubi abscondeva le sphera blanc aquelle matino, videva le impression del pedes de un persona. Le pulsationes de su corde se faceva rapide e illa se addressava verso le arbore morte. Pro su surprisa, le sphera non esseva illac. Subito un assurdante ruito remote veniva plus ultra le mar in direction sur. Pavorose, illa curreva in direction al village.

    Le resto esseva ibi, tanto fatigate e horrificate como illa, vidente un grande columna de fumo que se erigeva justo super le insula de Magne Logo. Eosinis tapava su bucca con su mano sinistra, sin poter parlar. Lutus reguardava a tote directiones, critante le nomine de su filio. Le sol se ocultava violentemente detra rubie nubes. Un colpo de vento arrivava desde le sud con odor a fumo.

    —Que occurre, Flavis? —Atris demandava a su matre.

    —Io non sape, filia, ma nos non debe partir ora. Ha tu trovate a tu fratre?

    —No, io crede que ille non es aqui.

    —Io spera que Xantus non esseva illac.

***